به گزارش چشمه لر؛ علیرضا محرمی در یادداشتی نوشت: سال ۱۴۰۰ آغازی بر پایان پارکی بود که پله پله از نام واقعی خود دور می‌شود، در پرده اول سرگذشت این پارک، در اقدامی کافی‌شاپ منحصر به فردی که به شکل یک هواپیمای مسافربری در سرعین قرار داشت، برچیده شد.

پرده دوم آن وعده بود؛ مسئولان پس از انتقادات گسترده اهالی و رسانه‌ها وعده دادند که زمین ۴ هزار متری با سرمایه‌گذاری مناسب به پارکی تبدیل خواهد شد. اما با گذشت ماه‌ها و سال‌ها، هنوز هیچ اقدام عملی صورت نگرفته و این زمین بلاتکلیف مانده است.

پرده سوم و تغییر ماهیت وانتقاد مردمی، به دفعات متعدد صدای‌های مردمی در این رابطه که این پارک، مکانی برای ریختن زباله شده به دست ما رسیده است و به تازگی چرای اسب‌ها را نیز در این محیط مشاهده کردیم.

پرده چهارم و ندادن هیچ وعده‌ی امیدوارانه‌ای، اما آیا شهری که پذیرای هزاران مسافر است و به ذره ذره محیط‌های خود برای میزبانی شایسته از مسافران احتیاج دارد چرا و چگونه این محیط که در مکانی منحصربه‌فردی قرار دارد به فراموشی سپرده می‌شود.

پرده پنجم بشین لب مجازی و پارک‌سازی بیاموز، تصاویر مختلفی از پارک‌های تهران در فضای مجازی منتشر شد که با المان‌های خاص و گل و درخت‌های زیبا چهره مناسب را فضای‌های تفریحی برای بینندگان تداعی می‌کند اما سرعین که به شهر چشمه‌های بهشتی مشهور شده فاقد المانی خاص برای زنده نگه داشتن این نام پرافتخار است.

پایان پرده‌نگاری، تنها تصویری که به دفعات از فضای مجازی از شهر سرعین مشاهده می‌شود همان دیوار مشهور گاومیش‌گلی است که تاکنون هنوز مسئولان المان جدیدی جز آن اضافه نکرده‌اند که مُبلغ رایگان گردشگری این شهر شود.