در روزگاری نه چندان دور وقتی کنتور خودروهای ورودی به شهر نُقلی سرعین در یک شبانه‌روز عدد ۳۸ هزار را نشان می‌داد، بدبین‌ترین شهروند سرعینی هم تصورش را نمی‌کرد که روزی فرا خواهید رسید که در چله تابستان جاده منتهی به شهر چشمه‌های بهشتی به یکی از خلوت‌ترین گذرگاه‌های کشور تبدیل می‌شود.

حالا دیگر ۶ ماهی می‌شود که با آمار رقت‌انگیز تلفات کرونا چشم می‌گشاییم و با اضطراب ابتلا به این پاندمی ناگوار، پلک روی هم می‌گذاریم. این ویروس مخرب و عالم‌گیر به هیچ حوزه‌ای رحم نکرد و با در هم ریختن تمام معادلات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، از دنیای دقیق و سریعمان آش شله قلمکاری ایجاد کرد که نگو و نپرس!

در این میان بخش گردشگری از جمله حوزه‌هایی بود که کرونا با ذاتش به ستیز برخاست. در حالی که فلسفه وجودی توریسم بر شعار «در خانه نمانید» استوار بود، کرونا با شعار «در خانه بمانید» جولان داد و میدان‌داری کرد. مردمی هم که بر اساس «حب ذات» جانشان را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشتند، گردشگری را پیش پای این ویروس شرور و پر ادعا قربانی کردند و توریسم ماند و خیل انسان‌های پا در هوا که از این صنعت ارتزاق می‌کردند.

گردشگری حساسیت بالایی نسبت به اتفاقات ریز و درشت طبیعی و غیرطبیعی دارد و کوچکترین عامل منفی روی آن اثر بازدارنده و کنترلی بر جای می‌گذارد؛ کووید ۱۹ که جای خود داشت. شیوع کرونا با ایجاد محدودیت در تحرک و جابجایی انسان‌ها توریسم جهانی را مختل کرد.

لغوهای گسترده در کنار ایجاد محدودیت در برنامه پروازها سد راه توریسم بین‌المللی شد اما برقراری مجدد پروازها و ایجاد امکان مسافرت عملا نتوانست وضعیت را به حالت قبل بازگرداند و صنعت سفید در عرصه جهانی با چالشی عظیم مواجه شد. توریسم نوپا در کشور ما نیز از این افول بی‌نصیب نماند و «برنامه سفر» خیلی زود از سبد خانوارهای ایرانی حذف شد.

محدود شدن حوزه گردشگری کمابیش اغلب نقاط کشور را متضرر ساخت و اقتصادشان را با مشکل روبه‌رو کرد اما در این اوضاع شهرهایی که اقتصادشان مبتنی بر توریسم بود آسیب‌های جبران‌ناپذیری را متحمل شدند.

سرعین، شهر چشمه‌های بهشتی از جمله شهرهایی بود که تار و پودش با گردشگری در آمیخته و نقطه به نقطه‌اش از آن تاثیر می‌پذیرفت. این شهر ۵ هزار نفری سالانه پذیرای صدها هزار گردشگر ملی و بین‌المللی از نقاط دور و نزدیک بود اما کرونا این شهر ییلاقی را زمین‌گیر کرد و محور اقتصادش را از کار انداخت. در مقطع فعلی اگر بگوییم سرعین کرونازده‌ترین شهر ایران است سخن به گزاف نرانده‌ایم.

بزرگترین معضل این شهر توریستی محدود بودن اقتصاد گردشگری آن بر نیمه اول سال بود.

توسعه توریسم زمستانی برای حل این مساله در دستور کار قرار گرفته بود اما امروز سرعین زیبا نه تنها زمستان را صاحب نشده، بلکه میهمانان تابستانی‌اش را هم از کف داده است و صنعت پررونقش در شرف ورشکستگی قرار دارد.

وقتی کرونا میهمانان نوروزی سرعین را خانه‌نشین کرد چشم امید فعالان این حوزه به گرم‌تر شدن هوا و جبران مافات با مسافران پرتعداد بهاری و تابستانی بود؛ اما این رویا هرگز تعبیر نشد. قدرت‌نمایی کرونا در این روزها هم چشم‌اندازی نه چندان روشن برای آینده توریسم در سرعین ترسیم کرد. حالا توپ در زمین مسئولین است و نگاه‌های مضطرب سرمایه‌گذاران و این فعالان عرصه به واکنش‌های احتمالی سیاست‌گذاران تا بلکه در نومیدی بسی امید پدید آید و پایان شب سیه سپید گردد!

انتهای پیام/م