به گزارش چشمه لر ؛محمد درویش کنشگر محیط زیست نوشت: در سه نقطه از ایران تاکنون سیمایی از بیابان را دیده‌ام که اگر قرار بود برپایه باورها و تجربه‌هایم رتبه‌بندی کنم، در انتهای پندارینه‌هایم هم قرار نمی‌گرفتند! منجیل در استان گیلان، بورالان در آذربایجان غربی و آقبلاغ مصطفی‌خان در پای سبلان؛ استان اردبیل!

تصور این آخری شاید تا همین ده سال پیش هم ناممکن می‌نمود، اما امروز حضور تپه‌های ماسه‌ای و حرکت شن‌های روان از رگ گردن به مردمان نمین و اردبیل نزدیک‌تر است.

بهره‌برداری خارج از توان از آبخوان‌ها، استقرار صنایع آب‌بر، پاک‌تراشی فندق‌لو، فقر و سوداگری زمین به همراه تبعات جهان‌گرمایی از مهم‌ترین مولفه‌های پدیدآمدن چشم‌اندازهای بیابانی در دیار شیخ صفی‌الدین است.

امیدوارم نخبگان و دلسوزان این استان معظم بتوانند با روشنگری، خردورزی و شجاعت توجه مدیران و کلان‌نگران در سطح استان و کشور را به شکنندگی روزافزون خطه دلیرمردان و شیرزنان وطن در گوش سمت راست ایرانِ‌جان جلب کرده و ریل‌گذاری توسعه در میان‌مد…

انتهای پیام